شاید برخی افراد جامعه در طول زندگی به دلایل مختلفی به اختلالات روانی دچار شوند، اما به دلیل نبود آگاهی از وجود بیماری شان به روانشناس یا روانپزشک مراجعه نکنند. هرچند رفتارهای این بیماران از نظر خودشان عادی است اما به طور قابل ملاحظه ای با منطق اطرافیان آنها مغایرت دارد و همین مساله باعث می شود خانواده ها و همکاران آنها در معرض آسیب روانی زیادی باشند، برای برقراری ارتباط با این بیماران دچار آسیب جدی شوند و از نظر روانی با مشکل مواجه باشند.

شایع ترین نوع بیماری های مرتبط با روان، اختلالات مربوط به شخصیت است که اغلب در دوران نوجوانی و یا اوایل بزرگسالی در اثر موقعیت های خاص اجتماعی و فردی بروز می یابد و می تواند فرد را با ناراحتی و نقص قابل توجهی در عملکردهای اجتماعی، شغلی و خانوادگی مواجه کند. تشخیص اختلالات شخصیتی نیازمند ارزیابی رفتار و عملکرد طولانی مدت افراد مبتلا به این اختلالات است. اختلالات و اختلالات شخصیت نشانه های مشابهی دارند، که برخی از این اختلالات در مردان و برخی دیگر در زنان بیشتر شایع است.

افرادی که دچار اختلالات شخصیت هستند مشکلات فکری، احساسی و رفتاری خود را نمی شناسند، آنها رفتار خود را عادی می دانند و به نظرشان افرادی که رفتارشان را به آنها گوشزد می کنند دچار اختلال هستند. همین مساله باعث می شود رفتارهای غیرمنطقی مبتلایان به اختلال شخصیتی برای اطرافیان آنها مشکلات و عواقب جبران ناپذیری ایجاد کند، چراکه آنها حتی مایل به دریافت خدمات روان پزشکی یا روانشناسی نیستند.

معمولاً خانواده ها و همکاران افرادی که با این افراد در ارتباطند، مجبورند برای حل مشکلاتی که در اثر ارتباط با این آنها برایشان پیش آمده به روانشناس مراجعه کنند تا راه های ارتباط بهتر با آنها را بیاموزند. لذا همه والدین باید از رفتارهایی که نشان دهنده اختلالات شخصیت در فرزندانشان است، آگاه باشند و به محض مشاهده رفتارهای غیرمنطقی در فرزندشان به متخصص مراجعه کنند تا در ابتدای شروع نشانه ها این اختلالات برطرف شود. همچنین لازم است جوانانی که در شرف ازدواج هستند قبل از برقراری روابط عاطفی از مشاوره های روانشناسی پیش از ازدواج کمک بگیرند.

ختلال شخصیت «بدبین» یا پارانوئید یکی از اختلالات شایعی است که در جامعه وجود دارد. افراد مبتلا به این اختلال بدون دلیل کافی، به اطرافیان خود بدبین‌اند و بر این باورند که همه از آنها سوءاستفاده می‌کنند. آنها شک‌های بی‌دلیلی به وفاداری و صداقت همسر و اطرافیانشان دارند که همین رفتار باعث می‌شود به دیگران اعتماد نکنند. اغلب از گفته‌های ساده دیگران جمله‌های تحقیرآمیز و تهدیدآمیز پنهانی استنباط می‌کنند، به سرعت و با عصبانیت شدیدی واکنش نشان می‌دهند و نمی‌توانند با دیگران صمیمی باشند. گوشه‌گیری، روابط محدود با همسالان، اضطراب اجتماعی، افت تحصیلی و حساسیت بیش از حد از رفتارهایی است که این افراد از ابتدای دوران کودکی و نوجوانی از خود نشان می‌دهند و باعث می‌شود افکار و گفته‌های عجیب و غریبی در صحبت و رفتارهایشان پدیدار شود. آنها از دید دیگران غیرعادی و از نگاه والدین عادی به نظر می‌رسند به همین دلیل در دوران طلایی درمان، مشکلات آنها تشخیص داده نمی‌شود.

مبتلایان به اختلال شخصیت «مرزی» تلاش می کنند از سوی دیگران طرد نشوند، رفتارهای آشفتگی هویت، خودکشی گرایانه و خودآسیب رسان از خود بروز می دهند تا توجه دیگران را جلب کنند، با دیگران روابط بی ثبات و افراطی دارند. ولخرجی، سوءمصرف مواد و بی احتیاطی در آنها به شدت مشاهده می شود. آنها سرشار از افکار بدبینانه، احساس مزمن پوچی، ترس های درونی و خشم هستند. با چند دقیقه تأخیر در قرارشان به شدت وحشت زده و خشمگین می شوند، خود را به بدترین حالت سرزنش می کنند، به تناوب دیگران را حامیان نیکوکار و تنبیه گران بی رحم می خوانند، معمولاً قبل از فارغ التحصیلی ترک تحصیل می کنند، رابطه های خوبی که به درستی پیش می رود را قطع می کنند.

اختلال شخصیت «نمایشی» از دیگر اختلالات شایع است که مبتلایان به آن دوست دارند با داستان پردازی خود را در معرض توجه قرار دهند، اگر مورد بی مهری و بی توجهی قرار گیرند علائم دل زدگی و افسردگی از خود نشان می دهند. زمان، انرژی و سرمایه بسیاری را صرف خودآرایی می کنند، عقاید و احساساتشان به راحتی تحت تأثیر دیگران قرار می گیرد. پژوهش ها نشان می دهد که مبتلایان به این اختلال برای جلب توجه دیگران و کسب حمایت اقدام به خودکشی های نمایشی می کنند.

مبتلایان به اختلال شخصیت «وابسته» به حمایت شدن توسط دیگران نیازمندند. آنها در تصمیم گیری های روزانه خود بدون راهنمایی دچار مشکلات شدیدی می شوند و نیاز دارند دیگران مسئولیت اصلی زندگی آنها را بپذیرند، به دلیل ترس از قطع حمایت با اطرافیانشان مخالفت نمی کنند و علی رغم میل باطنی خود دستورات دیگران را بی چون و چرا انجام می دهند